Najbardziej z wszystkich kobiet - Universe

Najbardziej z wszystkich kobiet kocham noc. 
Piękniejsza jest od blasku setki słońc. 
A kiedy wiatrem pocałuje mnie, 
Natychmiast odlatuję, nie wiem gdzie. 

Królowa snów odpięła srebrny płaszcz. 
Okryła nim zmęczony stary świat. 
I nawet ten co nie ma dokąd iść, 
Uwierzył znów jak bardzo warto żyć. 
Choćby dla niej. 

Wróżyłem sobie wczoraj z blasku gwiazd, 
Co czeka mnie za krzywdę moich kłamstw, 
A rzeka zdarzeń przypomniała mi, 
Że Bóg rozliczy wszystkie moje dni. 

Dlatego pani nocy proszę bądź! 
Przy tobie znika całe moje zło. 
Niech grzeszne myśli czują boski chłód, 
Bym z źle obranej drogi wrócić mógł 
Mógł wrócić. 

Choćby dla niej.