To nie sztuka wybudowac nowy dom - Alicja Majewska

To nie sztuka wybudować nowy dom, 
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę. 
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom, 
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń. 
To nie sztuka wytrenować sobie mózg, 
Sztuka sprawić, by rozumiał ludzi, 
By pozwolił nam się wsłuchać w deszczu plusk, 
By nie budził z marzeń nas jak budzik. 

To nie sztuka wybudować nowy dom, 
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę. 
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom, 
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń. 
To nie sztuka skonstruować superplan, 
Wszystko z góry mieć zaplanowane. 
Sztuka z losem grę prowadząc sam na sam, 
Nie bać się przegranej i wygranej. 

Ta rarara, 
Tarararara. 
Ta rarara, 
Tarararara. 

To nie sztuka wybudować nowy dom, 
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę. 
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom, 
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń. 
To nie sztuka bijąc głośno w głośny gong, 
Nóg tysiące zmusić do tupotu. 
Sztuka skomponować tak ulotny song, 
Co bezskrzydłym da przyjemność lotu. 

To nie sztuka wybudować nowy dom, 
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę. 
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom, 
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń. 
To nie sztuka z cudzej studni wodę pić, 
Zbierać cudze zasługi i winy. 
Sztuka swoim własnym rytmem życie śnić, 
Znaleźć źródło w najsuchszej pustyni. 

Ta rarara, 
Tarararara. 
Ta rarara, 
Tarararara. 

To nie sztuka wybudować nowy dom, 
Sztuka sprawić, by miał w sobie duszę. 
Podków szczęścia nie wyrzuca się na złom, 
Nie wynosi się na śmietnik snów i wzruszeń. 
To nie sztuka z cudzej studni wodę pić, 
Zbierać cudze zasługi i winy. 
Sztuka swoim własnym rytmem życie śnić, 
Znaleźć źródło w najsuchszej pustyni. 

Ta rarara, 
Tarararara. 
Ta rarara, 
Tarararara. 

Ta rarara, 
Tarararara. 
Ta rarara, 
Tarararara.