Ucisz serce - Magda Umer

Kto przysłonił te księżyce
Nad dachami
Mądrą głowę miał.
Chciał by żony całowały się z mężami
Nie wpadały mój kochany w szał.
Po co biegniesz za księżycem
W dal na łowy,
Gdy masz w domu kwiat?
Wiernym ludziom serca błyszczą
Jak podkowy,
A złym ludziom czarno kwitnie sad.

Uplotę Ci złoty kołacz
Z moich złocistych promieni.
Już Ty się człowieku nie kołacz
Niech Ci się na dobre odmieni.
Ja Twoje bóle utulę
Otworzę Ci niebo snów.
Ja swoje żale oddalę wróćże tu.
Pora już siadać do stołu
Czas już do Boga biec
I nasze serca uciszyć w blasku świec.

Ucisz serce, ucisz serce
W białym świetle szabasowych świec.
Ucisz serce, ucisz serce
Jedno z tylu, jedno z tylu serc.

Wielki Panie winorośli
Stworzycielu gwiazd
Proszą dzieci i dorośli
Nie zapomnij, nie zapomnij nas.

Ty, co gładzisz oceany
I prowadzisz w dal bezpieczną
Spojrzyj też na nasze rany
Na kołyskę i miasteczko.
Rozesłano już kobierce
W białym świetle
Szabasowych świec.
Ucisz serce, ucisz serce
Jedno z wielu serc.

Ty, co złocisz łany zboża
Mielisz mąki pył
Od pożaru i od noża
Chroń nas z całych sił.
Daj nam rodzić się w pokoju
I umierać w noc serdeczną.
Wodą z królewskiego zdroju
Pobłogosław to miasteczko.
Ucisz serce, ucisz serce
W białym świetle szabasowych świec.
Ucisz serce, ucisz serce
Czarne gwiazdy serc.