Byli raz trzej wodzowie, Oni mieć wielkie zdrowie I ognista woda kochać, lubić pić. Oni mieć wielki humor I bez przerwy robić rumor I z rozkoszy jak bawoły dzikie wyć. My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść. Wielki wódz Mała Kopa, On chcieć być kawał chłopa, On chcieć mieć zawsze dużo, dużo squaw. On mieć w skalpie mało włosa, Do ognistej wody nosa, On się w prerię swego życia rzucać w pław. My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść. Wielki wódz Inczuczuna Mieć nad łbem wielka łuna, Taki wielki umysłowiec z niego być. On wciąż knuć, kombinować I bez przerwy lawirować I rozmyślać jakby sobie lekko żyć. My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść. Wielki wódz Złote Pióro, On chcieć być zawsze górą, On z mustanga jak być młody na skalp spaść. On wesoła mieć gęba I świergotać jak ta zięba, Gdy ognista woda ciurkiem w niego lać. My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść. My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść. Gdy na wodzów być posucha, Przybyć do nich wódz Jaszucha, On bibuła na ognista woda być. On ją pić jak atrament I upijać się na amen, Potem jego mała squaw go wielce bić. Joś ty! My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść. Jeszcze raz! My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść. Jahu! My być tam, my być tu, Wielki nasz Mannitou, Ty nam dać, dać ognista woda pić. My ją pić, aż do rana, Nasza woda ukochana, My ją pić, my ją pić, a potem paść.