Biała sukienka - Szanty

Czasami, gdy mam chandrę i jestem sam, 
Kieruję wzrok za okno, wysoko tam, 
Gdzie nad dachami domów i w noc i dniem, 
Nadpływa kołysząca, marzeniem, snem. 

I ona taka w tej białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno jej obie ręce, 
Oczarowany, zasłuchany w słodki śmiech. 

I cała w żaglach, jak w białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno ster w obie ręce 
I żeglowałem, zasłuchany w fali śpiew. 

Wspomnienia przemijają, a w sercu żal, 
Wciąż w łajbę się przemienia dziewczęcy czar. 
Jeżeli mi nie wierzysz, to gnaj, co tchu, 
Tam z kei możesz ujrzeć coś z mego snu. 

I ona taka w tej białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno jej obie ręce, 
Oczarowany, zasłuchany w słodki śmiech. 

I cała w żaglach, jak w białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno ster w obie ręce 
I żeglowałem, zasłuchany w fali śpiew. 

Nie wiem, czy jeszcze kiedyś zobaczę ją, 
Czy tylko w moich myślach jej oczy lśnią. 
Gdy pochylona, ostro do wiatru szła, 
Znowu się przeplatają obrazy dwa. 

I ona taka w tej białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno jej obie ręce, 
Oczarowany, zasłuchany w słodki śmiech. 

I cała w żaglach, jak w białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno ster w obie ręce 
I żeglowałem, zasłuchany w fali śpiew. 

I ona taka w tej białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno jej obie ręce, 
Oczarowany, zasłuchany w słodki śmiech. 

I cała w żaglach, jak w białej sukience, 
Jak piękny ptak, który zapiera w piersi dech. 
Chwyciłem mocno ster w obie ręce 
I żeglowałem, zasłuchany w fali śpiew.