W nadmorskiej kawiarence - Styl

Za oknem już zapada szary zmrok,
Rzeczy poukładałem, walizki spakowałem,
Troski zamknąłem na magiczny klucz.
Do dworca mam już niedaleko stąd.
Kupuję w kasie bilet i już za małą chwilę
Pojadę tam, gdzie słońce wstaje z fal.

I pociąg rusza, kolejarz daje znak,
Koła stukają, koła stukają w takt
Melodii, która kiedyś złączyła nas.
Od dzisiaj chcę przez życie z tobą iść.

I pociąg rusza, kolejarz daje znak,
Koła stukają, koła stukają w takt
Melodii, która kiedyś złączyła nas.
Od dzisiaj tylko z tobą pragnę być.

Za szybą rozświetloną blaskiem lamp,
Siedziałaś przy stoliku w czapeczce i szaliku,
Nie wiedząc, czy na pewno zjawię się.
Pierścionek złoty klęcząc wręczam ci,
Zamawiam dla nas drinki, na twarzy masz malinki,
Niewinnie puszczasz do mnie oczka dwa.

W tej kawiarence amorek znalazł nas
I serca biją i serca biją w takt
Miłości naszej, która złączyła nas.
Spróbujmy przenieść ją po życia kres.

W tej kawiarence amorek znalazł nas
I serca biją i serca biją w takt
Miłości naszej, która złączyła nas.
Przenieśmy ją po życia kres.

W oddali morze szumi,
Słychać krzyki mew.
Dzieci zbierają bursztyn,
Ptakom rzucają chleb.
Wtuleni w siebie nie widzimy nic.

Być może kiedyś dla ciebie z morskich fal
Wyjrzy syrena, której nieziemski czar
Sprawi, że oczy na nowo będą lśnić,
A morze będzie śpiewać wam,
Morze będzie śpiewać wam.