Przebudzenie nadziei - Irena Kozłowska

Kiedy wyschną łzy 
I ucichnie płacz, 
Zanuć wtedy tę melodię, 
Którą niesie wiatr. 
Nie oglądaj się za siebie, 
Popatrz wokół inny świat, 
Teraz wiosna miłość budzi w nas. 

Dlatego pomyśl, że już może 
Lepiej być, nie gorzej, 
Tego pragną serca dwa. 
Ludzie, choć kochają, 
Często ukrywają, 
Że ta miłość jeszcze trwa. 
Dlatego pomyśl, że już może 
Lepiej być, nie gorzej, 
Tego pragną serca dwa. 
Ludzie, choć kochają, 
Czasem siebie ranią 
Tak, jak wtedy ty i ja. 

Gałęziami drzew 
W takt porusza wiatr, 
Moc zieleni już wokoło. 
To przyjazny czas, 
By uśmiechnąć się do ludzi 
I otworzyć serca drzwi, 
Wnet na pewno ktoś pomoże ci. 

Dlatego pomyśl, że już może 
Lepiej być, nie gorzej, 
Tego pragną serca dwa. 
Ludzie, choć kochają, 
Często ukrywają, 
Że ta miłość jeszcze trwa. 
Dlatego pomyśl, że już może 
Lepiej być, nie gorzej, 
Tego pragną serca dwa. 
Ludzie, choć kochają, 
Czasem siebie ranią 
Tak, jak wtedy ty i ja. 

Dlatego pomyśl, że już może 
Lepiej być, nie gorzej, 
Tego pragną serca dwa. 
Ludzie, choć kochają, 
Często ukrywają, 
Że ta miłość jeszcze trwa. 
Dlatego pomyśl, że już może 
Lepiej być, nie gorzej, 
Tego pragną serca dwa. 
Ludzie, choć kochają, 
Czasem siebie ranią 
Tak, jak wtedy ty i ja. 

Dlatego pomyśl, że już może 
Lepiej być, nie gorzej, 
Tego pragną serca dwa. 
Ludzie, choć kochają, 
Czasem siebie ranią 
Tak, jak wtedy ty i ja. 
Tak, jak wtedy ty i ja. 
Tak, jak wtedy ty i ja.