Ataman (Miło bracia, miło) - Jan Kondrak

Jak do groźnej rzeki, 
Precz, Kozacy pchnęli, 
Precz, Kozacy pchnęli 
Sto tysięcy koni w cwał. 

I pokryły pola 
I pokryły brzegi 
Setki porąbanych 
I poprzestrzelanych ciał. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Ataman wie dobrze 
I wybiera mądrze, 
Szwadronami w konie, 
Zapomnieli o mnie wnet. 

Mają przydział doli, 
Tej kozackiej woli, 
Mnie pylista ziemia, 
Rozpalony gorzki step. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Ech ta pierwsza kula, 
Ech ta pierwsza kula, 
Ech ta pierwsza kula, 
Koń się o nią potknął sam. 

Ech ta druga kula, 
Ech ta druga kula, 
Ech ta druga kula, 
Co ją w sercu nosić mam. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Żonka się posmuci, 
Za koleżką rzuci, 
Za innego wyjdzie, 
Pamięć o mnie przyćmi dal. 

Tej wolności szkoda, gdy 
Już się po niej rzeka szkli, 
Szkoda ostrej szabli, 
Bułanego konia żal. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic. 

Miło bracia, miło, 
Miło bracia żyć, 
Z naszym Atamanem 
Nie ma, co się martwić nic.