Nie samym chlebem człowiek żyje - Paweł Kukiz i Piersi

Das ist hier lange
Alte Geschichte
Sie war aus Polen,
Er war aus Amerika
Zwei Herzen und zwei Namen

Kiedy miałem lat czterdzieści osiem
Wziął mnie ojciec i tak do mnie rzekł:
Synu, powiem ci ostatnią wolę
Musisz z ojczyzny mej żonę mieć.

Posłuchałem go ho, ho słuchałem go.
Posłuchałem go posłuchałem go.
Posłuchałem go ho, ho słuchałem go.
Posłuchałem go ho, ho posłuchałem go.

Mein Sohn,
Du mußt dein Heimat besuchen
Und Ehefrau mitbringen

Mam hacjendę w słonecznym Teksasie
Matka Boska pilnuje mych drzwi.
Święty obraz z ojczyzny wziął dziadek,
A na głowie mej sombrero lśni.
Ona miała na imię Mariola
Poznałem ją nad Bałtyku brzegiem.
Włosy miała spuszczone do kolan
I tak stała wpatrzona w dal.

Pokochałem ją, kochałem ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.

Jeden Tag wir sind glucklich
Wir sind frendlich
Wir alle Leute auf dem Welt
Der Vogel fliegt und singt

I tak stała samotnie nad brzegiem
Ja nieśmiały bałem się dojść.
Pozostało mi tylko wspomnienie
Znów przyjadę tu za rok.

Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.
Kochałem ją, kochałem, ją.
Pokochałem ją, kochałem ją.