Puść mnie matko do powstania - Rysiek Riedel

Puść mnie matko do powstania,
Nie stój tak przed progiem,
Bez twojego pożegnania,
Bez twojego pożegnania
Z domu wyjść nie mogę.

Poszedł ojciec, poszedł starzyk,
Starsi bracia też
I ja muszę się odważyć,
I ja muszę się odważyć,
Sama o tym wiesz.

Bez twojego pożegnania
Z domu wyjść nie mogę,
Sama o tym wiesz.
Puść mnie matko do powstania,
Nie stój tak przed progiem,
Bo mi żal twych łez.

Puść mnie matko, zanim ruszy
Pułk w dalekie strony.
Do "Bytomskich Strzelców" muszę,
Do "Bytomskich Strzelców" muszę,
Bo to pułk wsławiony.

Wolne miejsce jest w szeregu,
Muszę zająć je,
Nim się dowie ktoś z kolegów,
Nim się dowie ktoś z kolegów
I wyprzedzi mnie.

Do "Bytomskich Strzelców" muszę,
Bo to pułk wsławiony,
Nie zatrzymuj mnie.
Puść mnie matko, zaraz ruszy
Pułk w dalekie strony,
Chcę zaciągnąć się.
Ooh!

Puść mnie matko, co się żalisz,
Na co dłużej czekasz.
Daj na drogę swój medalik,
Daj na drogę swój medalik
Matki Boskiej z Piekar.
Pobłogosław i pocałuj,
Już wypogódź twarz.
Przecież wrócę z wojny cało,
Przecież wrócę z wojny cało,
Gdy nastanie czas.

Daj na drogę swój medalik,
Nie ma co się żalić,
Już wypogódź twarz.
A na drogę mnie ucałuj,
Wrócę z wojny cało
Gdy nastanie czas.

Daj na drogę swój medalik,
Już wypogódź twarz.
A na drogę mnie ucałuj,
Wrócę z wojny cało
Gdy nastanie czas.

Daj na drogę swój medalik,
Już wypogódź twarz.
A na drogę mnie ucałuj,
Wrócę z wojny cało
Gdy nastanie czas.