Radość najpiękniejszych lat - Kasia Rodowicz

To już przedmieścia gorzki smak,
Autobus rusza w krótki rejs.
Zdyszana biegnę z żartu w żart,
Z podróży w podróż, z wiersza w wiersz.
I kocham, pragnę, tracę tak
Jakby się chwilą stawał rok,
Jak gdyby świat
Wymykał mi się z rąk.

To, co mam
To radość najpiękniejszych lat.
To, co mam
To serce, które jeszcze na wszystko stać.
To, co mam
To młodość, której nie potrafię kryć.
To wiara, że
Naprawdę umiem żyć.

Już jesień i latawców klucz,
A w kinach tyle pustych miejsc.
Z niedawnych zdarzeń ścieram kurz,
Babiego lata wątłą sieć.
I jestem wiatrem, śpiewam wiatr
Jestem łąką, trawy źdźbłem.
Jak biały jacht
W nieznany płynę dzień.

To, co mam
To radość najpiękniejszych lat.
To, co mam
To serce, które jeszcze na wszystko stać.
To, co mam
To młodość, której nie potrafię kryć.
To wiara, że
Naprawdę umiem żyć.

To, co mam
To radość najpiękniejszych lat.
To, co mam
To serce, które jeszcze na wszystko stać.
To, co mam
To młodość, której nie potrafię kryć.
To wiara, że
Naprawdę umiem żyć.

Umiem żyć.