Syreny - Artur Rojek

Patrzę jak miesza się,
To, czego nie ma i to, co jest.
A potem, kiedy mówię wprost,
Milczysz i odwracasz wzrok.

Tysiąc wypitych razem kaw,
Głupi myślałem, że cię znam.
W rzucaniu kamieniami słów
Znowu przegrywam trzy do dwóch.

Chociaż jak syreny
Budzą mnie o tobie sny,
Jedno wiem na pewno,
Nie chciałbym bez ciebie.

Niedogaszony pożar się tli,
Patrzę i unoszę brwi,
Za karę cisza, karą krzyk,
Chciałem raz wygrać, pozwól mi.

Każesz cofnąć się o metr
I nie wiem jak powiedzieć "nie".
Więc gryzę wargę, burzę krew,
Trzaskasz drzwiami a ja klnę.

Chociaż jak syreny
Budzą mnie o tobie sny,
Jedno wiem na pewno,
Nie chciałbym bez ciebie żyć.