Stoji łoset kele drogi, To kolónce ziele, Nie rozmozioj, dziywczyneczko, Z kawalyram ziele, Nie rozmozioj, dziywczyneczko, Z kawalyram ziele. Bo kawalyr zielgo szelma, Boga sia nie boji, Nadaramno sia przysiango, Ło dusza nie stoji, Nadaramno sia przysiango, Ło dusza nie stoji. Rance ścisko, tworz całuje I do Boga wzdycho, A jek wejrzysz w jygo syrce, To nadzieja licho. Ziele punktów, ziele sztrychów Na bziołam papsiyrze, Tyle złości i chytrości W kożdam kawalyrze, Tyle złości i chytrości W kożdam kawalyrze. Nie zierz chłopu, nie zierz chłopu, Ni kele łutorza, Bo nad niygo ni ma w śwecie Gorszygo machlorza, Bo nad niygo ni ma w śwecie Gorszygo machlorza. Kedy łon w łogniu gorzeje, Popsiołam sia sypsie, Jeszcze tedy spoglóndajo Jygo chytre ślypsie. Stoji łoset kele drogi, To kolónce ziele, Nie rozmozioj, dziywczyneczko, Z kawalyram ziele, Nie rozmozioj, dziywczyneczko, Z kawalyram ziele.