Anioły - Kamil Bednarek

Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Miłość rodzi w nich lęk.
Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Ciągle spadają w dół.

Wiara, której wciąż szukamy
Jest daleko stąd.
A tyle wiem, że siebie mamy,
A po to by odkrywać nowy ląd.
Życie nie daje nam
Tego czego chcemy,
Lecz tylko to co dla nas ma.
Czasami więcej potrzebujemy,
Dlatego gubimy się w swoich snach.
Życie nie daje nam tego czego chcemy,
To nasza ręka otwiera drzwi
Do rewolucji, której pragniemy,
Której potrzebujemy my.

Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Miłość rodzi w nich lęk.
Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Ciągle spadają w dół.

Czasami zapada się grunt
I czekamy na ten cud,
Jak stary kompozytor,
Któremu zabrakło nut.
To jest nasz świat,
Który wygląda jak wrak,
Nie pozwól byś oglądał go zza krat.
Stereotypy,
Które napędzają ten wiek,
Przyśpieszają życie,
Wrzucam na piąty bieg.
Kocham ten stan,
Gdy wygrywam.
Odbieram puchary,
Zamykam dział stary
Biorę mikrofon i dalej gram

Wszystko miało być inaczej,
Tylko dla nas ten świat.
Nie liczyć zysków,
Nie dostrzegać strat.
Biegnę znów do ciebie,
Po to by powiedzieć ci,
Co jest mym marzeniem,
Co ciągle mi się śni.
Poznajemy miłość
Razem tylko ja i ty.
Ja chcę ją poznawać
Do końca swoich dni.
Biegnę znów do ciebie
Po to by powiedzieć że,
Dzięki tobie piękny jest
Każdy kolejny dzień.
Już na zawsze.

Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Miłość rodzi w nich lęk.
Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Ciągle spadają w dół.
Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Miłość rodzi w nich lęk.
Budzą nas ze snu
Czarne anioły,
Ciągle spadają w dół.