Pozwól mi Panie - Bogdan Trojanek & Terne Roma

Daj Panie, co dzień promyk słońca
I pozwól śpiewać nową pieśń.
Ach, nie jest przecież moją winą,
Że kocham życie aż do łez.

Bo kochać życie, nie jest grzechem
I nie jest zdradą Twoich praw.
Więc daj mi Panie trochę szczęścia
I obym zdrowy był, to spraw.

Pozwól mi Panie zostać sobą,
Żebym nie musiał kogoś grać.
No i nie uczyń mnie żebrakiem,
Którego na nic nie jest stać.

Nie proszę cię o rzeczy drobne,
Z drobnymi radę sobie dam,
Tylko nie pozwól dobry Panie,
Żebym na świecie został sam.

Ja nic od życia prawie nie chcę
I nie wymagam dużo zbyt,
Jedynie nie chcę by katuszom,
Była mi bieda głód i wstyd.

Ja nie mam marzeń ponad miarę,
Ja nie wyciągam po nic rąk,
Chcę, co dzień znaleźć złoty promyk,
No i przyjaciół wierny krąg.

Jeżeli musisz mnie ukarać,
Rozumu nie zabieraj mi,
Już lepiej każ mnie kołem łamać
I na noc wyrzuć mnie za drzwi.

Nikomu krzywdy nie zrobiłem,
Jedynie sobie, tak to fakt.
Lecz jeśli nawet podle żyłem,
To żałowałem tego w snach.

Ja nie mam marzeń ponad miarę,
Ja nie wyciągam po nic rąk,
Chcę, co dzień znaleźć złoty promyk,
No i przyjaciół wierny krąg.

Ja nic od życia prawie nie chcę
I nie wymagam dużo zbyt,
Jedynie nie chcę by katuszom,
Była mi bieda głód i wstyd.

Ja nie mam marzeń ponad miarę,
Ja nie wyciągam po nic rąk,
Chcę, co dzień znaleźć złoty promyk,
No i przyjaciół wierny krąg.