Na błękitnym akordeonie - Renata Bogdańska (Irena Anders)

W maleńkiej kawiarni, na placu Clichy
Nie było nikogo, prócz nas.
Za oknem latarnia świeciła wśród mgły,
Gwar miasta zamierał i gasł.

A myśmy w tę noc pełni wzruszeń i drżeń
Siedzieli oparci o stół
I walczyk, pamiętasz, w półmroku jak cień
Melodią po kątach się snuł.

Na błękitnym akordeonie
Smutny muzyk walczyka nam grał,
Na błękitnym akordeonie
Rzewny walczyk zawodził i łkał.

Pierwszy raz złączyły się dłonie,
Stary lampion nad nami się tlił.
Na błękitnym akordeonie
Walc miłości w klawiszach się skrzył.

Po latach w kawiarni, na placu Clichy
Znów jestem, jak mija ten czas.
Za oknem latarnia błysnęła wśród mgły
I płomień jej zadrżał i zgasł.

A ja przed oczami mam znów tamten dzień,
Znów siedzę oparta o stół,
Jak wtedy, gdy walczyk, pamiętasz, jak cień
Melodią po kątach się snuł.

Na błękitnym akordeonie
Smutny muzyk walczyka mi gra,
Na błękitnym akordeonie
Znowu walczyk zawodzi i łka.

W dłoniach swych znów czuję twe dłonie,
Stary lampion nade mną się tli.
Na błękitnym akordeonie
Po klawiszach staczają się łzy.

Na błękitnym akordeonie
Po klawiszach staczają się łzy.