W płomieniach - Mateusz Ziółko

Chcę wrócić na front,
Choć nasz największy wróg, to ja,
Płacę za błąd.

Gdzieś, daleko stąd,
Gdy próbowałem kilku innych serc,
A ty, byłaś tu wciąż.

Po ciuchu odliczałaś dni,
Czekając na najmniejszy znak.
Dopiero dziś rozumiem,
Dziś tak bardzo chcę.

Słyszeć Cię znów, odbieraj!
Widzieć Cię znów, otwieraj!
Widzę Cię tu, w płomieniach,
Sięgam ust.
I wszytko ma miarowy puls,
Ale miłości nie ma już.

Dom, ten który znam,
Na moich oczach płonie ogniem zmian,
A ja z samego dna,
Tak rozpaczliwie resztą sił,
Krwawiącym sercem wołam cię.
Dopiero dziś rozumiem,
Dziś tak bardzo chcę.

Słyszeć Cię znów, odbieraj!
Widzieć Cię znów, otwieraj!
Widzę Cię tu, w płomieniach,
Sięgam ust.
I wszytko ma miarowy puls,
Ale miłości nie ma już.

A gdyby jeszcze dało się zawrócić,
Zdążyć na czas i móc i móc.

Słyszeć Cię znów, odbieraj!
Widzieć Cię znów, otwieraj!
Widzę Cię tu, w płomieniach,
Sięgam ust.
I wszytko ma miarowy puls,
Ale miłości nie ma już.