Jaś i Małgosia - Monika Borys

Z dala od miasta, z dala od hałasu,
Gdzieś za górami, albo jeszcze dalej,
Pod wielkim niebem, pośród łąk i lasów
W maleńkiej chatce mieszkali Jaś i Małgosia.

Biedni rodzicie Jasia i Małgosi,
W głąb lasu głodne dzieci zaprowadzą.
Zostawią z kromką chleba w nocnej rosie,
Niech sami sobie poradzą.
Jaś i Małgosia,
Jaś i Małgosia.

Chłopiec jak umiał dziewczynkę pocieszał,
Gdy w leśnej głuszy rano się zbudzili.
Wiatr pozacierał ich ślady na ścieżkach,
Szukając drogi zbłądzili, Jaś i Małgosia.

Nagle pobiegli, choć ich nikt nie gonił,
Ujrzeli chatkę całą z jabłek w cieście,
Okienka z cukru, a z piernika komin,
Teraz najedzą się wreszcie.
Jaś i Małgosia,
Jaś i Małgosia.
Jaś i Małgosia,
Jaś i Małgosia.

Kiedy już zjedli po kawałku ściany,
W progu stanęła Baba Jaga, jędza.
Witam was, rzekła, jedz Jasiu kochany,
Więc dzieci jedzą do syta, Jaś i Małgosia.

Utuczyć dzieci Baba Jaga chciała,
Upiec je później i zjeść po kryjomu.
Lecz im się wymknąć do lasu udało,
Znaleźli drogę do domu.

Jaś i Małgosia,
Jaś i Małgosia.
Jaś i Małgosia,
Jaś i Małgosia.