Wracam co noc - Adam Stachowiak

Wszyscy poszli stąd,
Drżący głos,
Gdy żegnałaś się.
W kuchni wysiadł prąd,
Talerz pusty znowu jest,
Chyba sam nie umiem jeść.

Może za dużo chciałbym wiedzieć,
Być z Tobą przy obiedzie,
Patrzeć w oczy, kiedy wciąż
Ty w słuchawce mówisz do mnie.

Im dłużej tutaj siedzę,
Tym bardziej chcę do ciebie,
W każdy dzień i w każdą noc
Chciałbym być w pobliżu rąk twych.

Do domu wracam co noc,
Uczę się wciąż bez ciebie żyć.
Myślami do domu wracam co noc,
Tam gdzie twój głos otula mnie.

A wszystko, co usłyszeć chcę
Już dawno ciszą stało się.
Nie umiem patrzeć ani kochać mniej.

Wcale nie jest lżej,
Kiedy szept już nie budzi mnie.
I choć mnie nie ma rok,
Zapach kawy jest ten sam,
Lecz smakuje dziwnie tak.

Może za dużo chciałbym wiedzieć,
Być z Tobą przy obiedzie,
Patrzeć w oczy, kiedy wciąż
Ty w słuchawce mówisz do mnie.

Im dłużej tutaj siedzę,
Tym bardziej chcę do ciebie,
W każdy dzień i w każdą noc
Chciałbym być w pobliżu rąk twych.

Do domu wracam co noc,
Uczę się wciąż bez ciebie żyć.
Myślami do domu wracam co noc,
Tam gdzie twój głos otula mnie.

A wszystko, co usłyszeć chcę
Już dawno ciszą stało się.
Nie umiem patrzeć ani kochać mniej.

Wszystko co usłyszę
Zamienia się w ciszę.
Wszystko co usłyszę
Zamienia się w ciszę.

Myślami do domu wracam co noc,
Uczę się wciąż bez ciebie żyć.
Myślami do domu wracam co noc,
Tam gdzie twój głos otula mnie.
Chciałbym być w pobliżu rąk twych.

Do domu wracam co noc,
Uczę się wciąż bez ciebie żyć.
Myślami do domu wracam co noc,
Tam gdzie twój głos otula mnie.

A wszystko, co usłyszeć chcę
Już dawno ciszą stało się.
Nie umiem patrzeć ani kochać mniej.