John Dwururka równy to był chłop, Nosił brodę, włosy miał jak snop, Gdy stawiali mu, wtedy grał jak z nut I nie myślał o poprzednim dniu. Miał dziewczynę, śliczną rudą Jane, Wszyscy byli zakochani w niej. Każdy znał jej szyk, gdy za whiskey łyk Tatuaże wykuwała w mig. Kto w rękach talent ma Ten sobie radę da. Bo bez talentu świat Złamanego grosza nie jest wart. Kto w rękach talent ma Ten sobie radę da. To wcale nie jest żart Że świat jest talentów wielu wart. Jane lubiła piękno męskich ciał, Więc przychodził do niej ten, kto chciał. Nie bolało nic, gdy dziewczyna rydz Wykuwała tatuażu szkic. Każdy śmiałek swą odsłaniał pierś, Żeby obraz Jane na sercu mieć. Kto uczucie czuł za dolara pół Mógł na miejscu swój ukoić ból. Kto w rękach talent ma Ten sobie radę da. Bo bez talentu świat Złamanego grosza nie jest wart. Kto w rękach talent ma Ten sobie radę da. To wcale nie jest żart Że świat jest talentów wielu wart. John Dwururka kochał rudą Jane, Lecz o ślubie nie wspominał jej, John ty dobrze wiesz, wierna jest jak pies, Ej, dziewczyno szkoda twoich łez. Tatuaże szczytem marzeń są, Więc na pewno John zrozumie błąd. Padnie do twych stóp, a ty powiesz mu Zagraj Johny, wczoraj był mój ślub. Kto w rękach talent ma Ten sobie radę da. Bo bez talentu świat Złamanego grosza nie jest wart. Kto w rękach talent ma Ten sobie radę da. To wcale nie jest żart Że świat jest talentów wielu wart.