Beata z Albatrosa - Chrola & Szurpik

Siedem dziewcząt z Albatrosa, tyś jedyna,
Dziś pozostał mi po tobie smutek, żal.
Miałaś wtedy siedemnaście lat, dziewczyno,
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem cię.

A na imię miałaś właśnie Beata,
Piękne imię, musisz przyznać, miła ma.
Zabierałem cię co dzień na fregatę,
Byś miłością swą upajała mnie.

Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem
I fregaty kontur ukrył się za mgłą.
Na fregacie byliśmy wciąż sami,
A na brzegu ktoś nucił piosnkę tą.

Już od dawna ciebie nie widziałem,
Tak mi smutno jest bez ciebie, tak mi źle,
Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy
W Augustowie, nad Neckiem, w białe dnie.

Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną
I na zawsze schowam w sercu je.
Jestem, Beatko, zakochany,
Pragnę z tobą raz jeszcze spotkać się.