Zamiast (acoustic version) - Edyta Geppert

Ty, Panie tyle czasu masz, 
Mieszkanie w chmurach i błękicie. 
A ja na głowie mnóstwo spraw 
I na to wszystko jedno życie. 

A skoro wszystko lepiej wiesz, 
Bo patrzysz na nas z lotu ptaka. 
To powiedz czemu tak mi jest, 
Że czasem tylko siąść i płakać. 

Ja się nie skarżę na swój los, 
Potulna jestem jak baranek. 
I tylko mam nadzieję, że, 
Że chyba wiesz, 
Co robisz, Panie? 

Ile mam grzechów, któż to wie, 
A do liczenia nie mam głowy. 
Wszystkie darujesz mi i tak, 
Nie jesteś przecież drobiazgowy. 

Lecz czemu mnie do raju bram, 
Prowadzisz drogą taką krętą. 
I czemu wciąż doświadczasz tak, 
Jak gdybyś chciał uczynić świętą. 

Nie chcę się skarżyć na swój los, 
Nie proszę więcej, 
Niż dać możesz. 
I ciągle mam nadzieję, że, 
Że chyba wiesz, 
Co robisz, Boże? 

To życie minie jak zły sen, 
Jak tragifarsa, komediodramat. 
A gdy się zbudzę, westchnę cóż, 
To wszystko było chyba zamiast. 

Lecz póki, co w zamęcie trwam, 
Liczę na palcach lata szare. 
I tylko czasem przemknie myśl, 
Przecież nie jestem tu za karę. 

Dziś czuje się jak mrówka, gdy, 
Czyjś but tratuje jej mrowisko. 
Czemu mi dałeś wiarę w cud, 
A potem odebrałeś wszystko. 

Nie chcę się skarżyć na swój los, 
Choć wiem jak będzie jutro rano. 
Tyle powiedzieć chciałam Ci, 
Zamiast, pacierza na dobranoc.