Ławeczka-Bajeczka - Stanisław Soyka

Siedzę na ławeczce na mojej ulicy, 
Siedzę na ławeczce i patrzę. 
Mógłbym to teatrum oglądać bez końca, 
Na przechodniów patrzeć. 
Ten ma wikt i opierunek, 
Tamten nie ma nic. 

Ten wyrusza, ten przystanął 
Idzie para wciąż za ręce. 
Każdy człowiek inny w swoją idzie stronę, 
Ten wyrusza smutny, ten jest zamyślony. 

Siedzę na ławeczce i na nic nie czekam, 
Siedzę na ławeczce i patrzę. 

Ławeczka bajeczka, ławeczka bajeczka, 
Ławeczka bajeczka, ławeczka i już. 

Siedzę na ławeczce na mojej ulicy, 
Siedzę na ławeczce i patrzę. 
Oto idzie pielgrzym widać, że z daleka, 
A za nim turysta ten co się rozgląda. 
Ten gość idzie szybko, 
Drugi się nie spieszy. 
Smuci się dziewczyna, inna się uśmiecha. 

Siedzę na ławeczce na mojej ulicy, 
Siedzę na ławeczce i patrzę. 
Mógłbym to teatrum oglądać bez końca, 
Mógłbym tu pozostać na zawsze. 

Ławeczka bajeczka, ławeczka bajeczka, 
Ławeczka bajeczka, ławeczka i już. 
Ławeczka bajeczka, ławeczka bajeczka, 
Ławeczka bajeczka, ławeczka i już.