Pozwól mi utonąć - Iza Królak

Raz na rok proszę 
Daj mi utonąć. 
Bym poczuła 
Tę świata skończoność. 
Skrzydła dobrze by mieć, 
Ale chyba mi brak 
Takiej wiary, by gdzieś 
Móc odlecieć jak ptak. 
Więc raz na rok 
Proszę daj mi utonąć. 

Daj mi życie 
Zostawić na potem. 
Choćby świat miał 
Zmieszać mnie z błotem. 
Za czekanie na cud, 
Na zbyt spokojny sen, 
Za ten niewielki trud 
Oddychania co dzień. 
Pozwól życie zostawić na potem. 

Pozwól mi utonąć. 
Pozwól mi żałować. 
Póki jestem sobą, 
Niech mnie weźmie woda. 
Ja się znów urodzę 
I na stałe wrócę. 
Podziękuję wodzie, 
Życia się nauczę. 

W wodę rzuć 
Póki pływać nie umiem. 
Może wtedy 
Cokolwiek zrozumiem. 
Czemu bywa, że noc 
To czekanie na dzień 
A kolorów choć sto 
Czasem wszystkie jak czerń. 
Może wtedy 
Choć trochę zrozumiem. 

Raz na noc 
Daj utonąć mi proszę. 
Sprzedać serce 
Na rynku za grosze. 
Bym poczuła ten grzech 
Jak przeszywa na wskroś. 
Boga płacz, ludzi śmiech 
I bezradność Twych rąk. 
Daj utonąć mi proszę. 

Pozwól mi utonąć. 
Pozwól mi żałować. 
Póki jestem sobą, 
Niech mnie weźmie woda. 
Ja się znów urodzę 
I na stałe wrócę. 
Podziękuję wodzie, 
Życia się nauczę. 

Pozwól mi utonąć. 
Pozwól mi żałować. 
Póki jestem sobą, 
Niech mnie weźmie woda. 
Ja się znów urodzę 
I na stałe wrócę. 
Podziękuję Tobie.