Zakochani są wśród nas - Mieczysław Wojnicki

Zakochani, zakochani... 

Zakochani są wśród nas, 
Zakochani pierwszy raz, 
Tak po prostu bez pamięci zakochani. 
Mają po dwadzieścia lat, 
Mają swój beztroski świat, 
Swoje ścieżki, które wiodą ich w nieznane. 
Znają tylko kilka słów, 
Kilka marzeń ze swych snów 
Romantyczni, zagubieni między nami. 
Pośród spadających gwiazd 
On i ona pierwszy raz 
Zapatrzeni tylko 
W siebie zakochani. 

Jeszcze szczęścia swego 
Ukryć nie umieją 
Tego szczęścia, 
Które odnaleźli dziś. 
Jeszcze wierzą, 
Jeszcze łudzą się nadzieją, 
Że to prawda, że tak 
Zawsze musi być. 

Zakochani są wśród nas, 
Zakochani pierwszy raz, 
Romantyczni, niedzisiejsi i niemodni. 
Zakochani kilka dni, 
Zakochani tak jak my, 
Ale szczęścia się możemy uczyć od nich. 

Zakochani są wśród nas, 
Zakochani pierwszy raz, 
Tak po prostu bez pamięci zakochani. 
Mają po dwadzieścia lat, 
Mają swój beztroski świat, 
Swoje ścieżki, które wiodą ich w nieznane. 
Znają tylko kilka słów, 
Kilka marzeń ze swych snów 
Romantyczni, zagubieni między nami. 
Pośród spadających gwiazd 
On i ona pierwszy raz 
Zapatrzeni tylko 
W siebie zakochani. 

Jeszcze szczęścia swego 
Ukryć nie umieją 
Tego szczęścia, 
Które odnaleźli dziś. 
Jeszcze wierzą, 
Jeszcze łudzą się nadzieją, 
Że to prawda, że tak 
Zawsze musi być. 

Zakochani są wśród nas, 
Zakochani pierwszy raz, 
Romantyczni, niedzisiejsi i niemodni. 
Zakochani kilka dni, 
Zakochani tak jak my, 
Ale szczęścia się możemy uczyć od nich. 
Szczęścia uczyć się możemy właśnie od nich.