Kolory wspomnień - Magda Niewińska

Wiatr zaczął zrywać już liście 
Z przydrożnych drzew, 
Wyszywa dywan piękny jak w snach. 
Rzuca ten dywan na drogę, 
Tak witać chce 
Jesień, co włosy miedziane ma. 

Kolory smutne tak, 
Jak oczy, których brak, 
Bo błękit nieba przypomina je. 
Kolory smutne tak, 
Tęsknoty budzą smak, 
Bo tak daleko Ty, daleko ja. 
Bo tak daleko Ty, daleko ja. 

Mróz zakrył rude kolory, 
Osrebrzył świat, 
Na rzece kołdrę z lodu sam tka. 
Na szybach wycina wzory 
I sypie tak, 
Lecz tylko srebrem, co w koszu ma. 

Kolory smutne tak, 
Jak oczy, których brak, 
Bo błękit nieba przypomina je. 
Kolory smutne tak, 
Tęsknoty budzą smak, 
Bo tak daleko Ty, daleko ja. 
Bo tak daleko Ty, daleko ja. 

Ogień w kominku już płonie, 
Maluje twarz. 
Wzrok zapatrzony w ognisko fal. 
Zimne me ogrzewa dłonie, 
Dobrze to znasz, 
Ty potrafiłeś tulić jak szal. 

Kolory smutne tak, 
Jak oczy, których brak, 
Bo błękit nieba przypomina je. 
Kolory smutne tak, 
Tęsknoty budzą smak, 
Bo tak daleko Ty, daleko ja. 

Kolory smutne tak, 
Jak oczy, których brak, 
Bo błękit nieba przypomina je. 
Kolory smutne tak, 
Tęsknoty budzą smak, 
Bo tak daleko Ty, daleko ja. 
Bo tak daleko Ty, daleko ja.