Choć ideałów nie ma. Zaczęło się od imienia, Wiedziałem, ty, to mój ideał. Czekałem na to wiele lat, Pewien starzec rzekł mi tak: Choć ideałów nie ma, Odwieczny masz dylemat. Czy prawda to, czy ściema, Przecież życie to jest teatr. Mężczyźni i kobiety, Ich wady i zalety, I niepotrzebne sprawy, Miłość nie jest do zabawy. Choć ideałów nie ma, Odwieczny masz dylemat. Czy prawda to, czy ściema, Przecież życie to jest teatr. Mężczyźni i kobiety, Ich wady i zalety, I niepotrzebne sprawy, Miłość nie jest do zabawy. Do zabawy. Do zabawy. Bo miłość jest na wagę złota, Gdy coś poczujesz, weź to okaż. Mówią, że na to nie ma leku, Z niej nie wyleczysz się człowieku. Choć ideałów nie ma, Odwieczny masz dylemat. Czy prawda to, czy ściema, Przecież życie to jest teatr. Mężczyźni i kobiety, Ich wady i zalety, I niepotrzebne sprawy, Miłość nie jest do zabawy. Choć ideałów nie ma, Odwieczny masz dylemat. Czy prawda to, czy ściema, Przecież życie to jest teatr. Mężczyźni i kobiety, Ich wady i zalety, I niepotrzebne sprawy, Miłość nie jest do zabawy. Do zabawy. Do zabawy. Choć ideałów nie ma. Mężczyźni i kobiety. Choć ideałów nie ma, Odwieczny masz dylemat. Czy prawda to, czy ściema, Przecież życie to jest teatr. Mężczyźni i kobiety, Ich wady i zalety, I niepotrzebne sprawy, Miłość nie jest do zabawy. Do zabawy. Do zabawy. Choć ideałów nie ma.