Lubię wracać tam gdzie byłem (2021) - Zbigniew Wodecki

Co dzień, nas gna, 
W nowe strony zadyszany czas. 
Sto dat, sto spraw 
Wciąga nas, gna nas. 
I moje dni, wszechobecny 
Pośpiech, czasu znak. 
Naznaczy i może przez to tak: 

Lubię, 
Lubię wracać tam gdzie byłem już 
Pod ten balkon pełen pnących róż. 
Na uliczki te, znajome tak. 
Do znajomych drzwi, 
Pukać myśląc czy 
Czy nie stanie w nich czasami 
Ta dziewczyna z warkoczami. 

Lubię, wracać 
W strony, które znam 
Powspominać zostawione tam, 
By się przejrzeć w nich, 
Odnaleźć w nich, 
Choćby nikły cień 
Pierwszych serca drżeń 
Kilka nut i kilka wierszy 
Z czasów, gdy kochałaś pierwszy raz. 

W samym środku zdyszanego dnia 
Oglądasz się, tak jak ja, jak ja. 
Oglądasz się, tam gdzie miłość 
Zostawiłaś swą, 
Ty jedna mnie umiesz pojąć, bo: 

Lubisz, 
Lubisz wracać tam gdzie byłaś już 
Pod ten balkon pełen pnących róż. 
Na uliczki te, znajome tak. 
Do znajomych drzwi, 
Pukać myśląc czy 
Czy nie stanie w nich czasami 
Tamten chłopak ze skrzypcami. 

Lubisz, wracać 
W strony, które znasz 
Do mej twarzy zbliżyć twoją twarz, 
By się przejrzeć w niej, 
Odnaleźć w niej. 
Choćby nikły cień, 
Pierwszych serca drżeń, 
Kilka nut i kilka wierszy 
Z czasów, gdy kochałaś pierwszy raz.