Raz koniaczek, raz buziaczek - Kapela Czerniakowska

Kiedy człowiek jest w smutnym nastroju 
Że o ścianę wprost waliłby łbem, 
Kiedy nie mam już chwili spokoju, 
To najlepsze lekarstwo jest w tem. 

Raz koniaczek, raz buziaczek, 
A wnet życie powabów ma sto. 
Śmiech beztroski, humor boski 
I wokoło szkło dzwoni o szkło. 
Niech się kręci bez pamięci 
Cały świat, gdy wypijesz do dna, 
Bo koniaczek raz i buziaczek raz 
I to samo na nowo raz dwa. 

Gdy się zdarzy, że kieszeń masz pustą, 
To narzekasz, że gnębi cię los. 
Robisz minę frajerską, okrutną, 
Zamiast z nami zaśpiewać na głos. 

Raz koniaczek, raz buziaczek, 
A wnet życie powabów ma sto. 
Śmiech beztroski, humor boski 
I wokoło szkło dzwoni o szkło. 
Niech się kręci bez pamięci 
Cały świat, gdy wypijesz do dna, 
Bo koniaczek raz i buziaczek raz 
I to samo na nowo raz dwa. 

Gdy po latach zbieleje ci głowa, 
Kiedy kefir lub sok będziesz pił, 
Z sentymentem powrócą znów słowa, 
Które młodość twą przypomną ci. 

Raz koniaczek, raz buziaczek, 
A wnet życie powabów ma sto. 
Śmiech beztroski, humor boski 
I wokoło szkło dzwoni o szkło. 
Niech się kręci bez pamięci 
Cały świat, gdy wypijesz do dna, 
Bo koniaczek raz i buziaczek raz 
I to samo na nowo raz dwa.