Ale to już było - Maryla Rodowicz

Z wielu pieców się jadło chleb 
Bo od lat przyglądam się światu 
Nieraz rano zabolał mnie łeb 
I mówili zmiana klimatu 
Czasem trafił się wielki raut 
Albo feta proletariatu 
Czasem podróż w najlepszym z aut 
Częściej szare drogi powiatu 

Ale to już było 
I nie wróci więcej 
I choć tyle się zdarzyło, 
To do przodu wciąż wyrywa głupie serce. 
Ale to już było 
Znikło gdzieś za nami 
Choć w papierach lat przybyło 
To naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami. 
Na regale kolekcja płyt 
I wywiadów pełne gazety 
Za oknami kolejny świt 
I w sypialni dzieci oddechy 
One lecą drogą do gwiazd 
Przez niebieski ocean nieba 
Ale przecież za jakiś czas 
Będą mogły sobie zaśpiewać 

Ale to już było 
I nie wróci więcej 
I choć tyle się zdarzyło, 
To do przodu wciąż wyrywa głupie serce. 
Ale to już było 
Znikło gdzieś za nami 
Choć w papierach lat przybyło 
To naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami. 

Ale to już było 
I nie wróci więcej 
I choć tyle się zdarzyło, 
To do przodu wciąż wyrywa głupie serce. 
Ale to już było 
Znikło gdzieś za nami 
Choć w papierach lat przybyło 
To naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami. 

Ale to już było 
I nie wróci więcej 
I choć tyle się zdarzyło, 
To do przodu wciąż wyrywa głupie serce. 
Ale to już było 
Znikło gdzieś za nami 
Choć w papierach lat przybyło 
To naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami. 

Ale to już było 
I nie wróci więcej 
I choć tyle się zdarzyło, 
To do przodu wciąż wyrywa głupie serce. 
Ale to już było 
Znikło gdzieś za nami 
Choć w papierach lat przybyło 
To naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami.