Najbardziej lubię z tobą ranki - Irena Santor & Marian Kociniak

Już ranek masz na twarzy 
I dzień zaczyna bieg, 
Znów w kuchni kawę parzę, 
Przecieram z powiek sen. 

W pośpiechu czeszę włosy 
I szminką zdobię twarz, 
Okruchy naszej nocy 
Wciąż jeszcze płoną w nas. 

Gdy słońce nad chmurami 
Rozpina jasny dach, 
Znów biorę cię w ramiona, 
Próbuję wstrzymać czas. 

I w chmurach z tobą fruwam, 
Na jawie tak się śni, 
Za szybą monotonnie 
Codzienność pisze list. 

Najbardziej lubię z tobą ranki 
I niecierpliwość twoich ust, 
Gdy na dzień dobry delikatnie 
Całujesz mówiąc: „wstawaj już!”. 

Najbardziej lubię z tobą ranki 
Zacisze kuchni, wanny śpiew, 
Gdy czajnik płynie w kłębach pary, 
A ty się jeszcze tulić chcesz. 

Jak dobrze jest w szlafroku 
Połazić z kąta w kąt, 
Przerzucić ogłoszenia, 
Przeczytać film i sport. 

Mc Enroe znów zwyciężył, 
Tym razem przegrał Lendl, 
Fellini w Rzymie kręci 
Swój obsesyjny sen. 

Lecz życie nie jest filmem 
I ciągle spieszę się, 
Ty jesteś moją gwiazdą, 
Filmową gwiazdą, wiesz... 

Więc póki jeszcze mamy 
Dla siebie parę chwil, 
Do kosza wrzuć gazetę 
I prędko do mnie przyjdź. 

Najbardziej lubię z tobą ranki 
I niecierpliwość twoich ust, 
Gdy na dzień dobry delikatnie 
Całujesz mówiąc: „wstawaj już!”. 

Najbardziej lubię z tobą ranki 
Zacisze kuchni, wanny śpiew, 
Gdy czajnik płynie w kłębach pary, 
A ty się jeszcze tulić chcesz. 

Najbardziej lubię z tobą ranki 
I niecierpliwość twoich ust, 
Gdy na dzień dobry delikatnie 
Całujesz mówiąc: „wstawaj już!”. 

Najbardziej lubię z tobą ranki 
Zacisze kuchni, wanny śpiew, 
Gdy czajnik płynie w kłębach pary, 
A ty się jeszcze tulić chcesz.