Bezimienna - Varius Manx

Tam gdzie Boga nie ma już, 
miasto bez miłości stoi. 
Tam jak z nieba znak, 
zjawia się niewinna ona. 
Ma nadzieji pełen głos, 
wrażliwości pełne dłonie 
pragnie tyle dać. 
W pustych sercach wzniecić płomień. 
Choć krucha jest jak kwiat, 
próbuje zmienić świat. 

Bezimienna... 
Zbyt prawdziwa twoja twarz. 
Bezimienna... 
W pustych sercach 
budzisz strach. 
Bezimienna... 
Ile sił potrzeba i 
ile piękna by obudzić ich. 

Tyle wiary ma, 
a w pustych domach 
puste twarze życzą bólu jej. 
Pragną widzieć ją, gdy płacze, 
Oni łez nie znają, 
Dawno zapomnieli o nich. 
Tutaj miejsca nie ma już 
na wrażliwości pełne dłonie. 
Choć krucha jest jak kwiat, 
wciąż pragnie zmieniać świat. 

Bezimienna... 
Zbyt prawdziwa twoja twarz. 
Bezimienna... 
W pustych sercach 
budzisz strach. 
Bezimienna... 
Ile sił potrzeba i 
ile piękna by obudzić ich. 
Bezimienna... 
Zbyt prawdziwa twoja twarz. 
Bezimienna... 
W pustych sercach 
budzisz strach. 
Bezimienna... 
Ile sił potrzeba i 
ile piękna by obudzić ich.