Dwa serca, dwa smutki - Bajm

Rośniesz jak młody buk 
na moich ramionach 
Jak drzewo, którego nikt, 
nikt nie pokona 
Dałam ci wolę istnienia 
Dałam ci siłę tworzenia 

Nowy nieznany szlak 
nad twoją głową 
Może jest tylko snem, 
a może koroną 
Zostań więc Bogiem i drzewem 
Między mną, ziemią, a niebem. 

Więc teraz serca mam dwa, 
smutki dwa 
i miłość po kres, 
i radość do łez 
Wieczory długie i złe 
Krótkie dnie, 
więc całuj mnie częściej, 
Bo nie wiem jak będzie. 

Ojciec twój pędziwiatr, 
uwieść mnie zdołał 
Tulił jak cenny skarb 
w swoich ramionach 
Dałam mu wolę istnienia 
Dałam mu siłę tworzenia 
Więc teraz serca mam dwa, 
smutki dwa 
i miłość po kres, 
i radość do łez 
Wieczory długie i złe 
Krótkie dnie, 
więc całuj mnie częściej, 
Bo nie wiem jak będzie, 
gdy odejdziesz