Gdy zgasną światła - Patrycja Markowska

Przerywam noc, zbyt ciężki sen 
Czy warto znów w nieznane biec? 
Najchętniej bym wtuliła się 
w tę ciszę, lecz świat woła mnie. 
W letargu tym mijają dni, 
nadzieja już opada z sił, 
pod skórą mam wciąż tamte dni, 
bo zapach nas dodawał sił. 

Nawet ja 
smutek w sobie mam. 
Gdy już zgasną światła, 
zniknie magia, 
pragnę, byś przytulił mnie 
i ukoił lęk. 
Jak w filmie znów za szybko się 
zmieniają dziś obrazy te. 
Zabrakło tu twoich łez. 
Odarta z sił zgubiłam śmiech. 
Wyblakłych miejsc zbyt wiele znam 
i oczy me wyblakną też. 
W tym tłumie dziś odszukaj mnie, 
zatrzymaj noc, nie straćmy jej. 

Nawet ja 
smutek w sobie mam. 
Gdy już zgasną światła, 
zniknie magia, 
pragnę, byś przytulił mnie 
i ukoił lęk. 
Nawet ja, 
samotności smak 
gdy już zgasną światła, 
zniknie magia, 
pragnę, byś zatrzymał mnie 
ciepłem gasząc łzę. 

Huuu ciepłem gasząc łzę. 
Huuuuu, uououou... 

Nawet ja 
smutek w sobie mam. 
Gdy już zgasną światła, 
zniknie magia, 
pragnę, byś przytulił mnie 
i ukoił lęk. 
Nawet ja, 
samotności smak 
gdy już zgasną światła, 
zniknie magia, 
pragnę, byś zatrzymał mnie 
ciepłem gasząc łzę. 
Nawet ja...