Portugalczyk Osculati - Barbara Rylska

W tym ogrodzie za Książęcą 
Zmącił duszę mą dziewczęcą. 
Potem ciało zawiódł śmiało na Frascati, 
Tam, gdy z radia płynął walczyk, 
Wykorzystał Portugalczyk. 
Mnie ze szczętem: Kto? 
Vincento Osculati. 
A kiedy wschód zaczął ciut złocić kwiaty, 
Powiedział mnie twardo że: "nie zaplati". 

Tak bezlitośnie tym zdaniem mnie zranił, 
Że nagle serce uwięzło mi w krtani. 
Za oknem wiew powiał z drzew na Frascati. 
Osculati, Osculati. 

A kiedy wstałam i wyszłam bez słowa, 
Nie wybiegł za mną nie dofinansował. 
I nigdy nie ujrzy mnie z nim już Spatif. 
Osculati, Osculati. 

Portugalczyku jak nóż bezlitosny, 
Naciąłeś dziewcząt jak róż w kraju sosny, 
Że tylko szept z tobą szedł słów jak liści, 
Nie uiści, nie uiści. 

Polak z groszem się nie liczy, 
Jakby nie miał by pożyczył, 
Dla rodzinki upominki tańsze zabrał. 
By odłożył to i owo, 
Na książeczkę docelową. 
Najpierw podjął, potem objął a nie nabrał, 
A kiedy wschód zacznie ciut złocić kwiaty, 
Polak by nie palnął że: "nie zaplati". 

Och! Portugalczyk tym zdaniem mnie zranił, 
Że nagle serce uwięzło mi w krtani. 
Za oknem wiew powiał z drzew na Frascati. 
Osculati, Osculati. 

A kiedy wstałam i wyszłam bez słowa, 
Nie wybiegł za mną nie dofinansował. 
I nigdy nie ujrzy mnie już z nim Spatif. 
Osculati, Osculati. 

Portugalczyku jak nóż bezlitosny, 
Naciąłeś dziewcząt jak róż w kraju sosny, 
Że tylko szept z tobą szedł słów jak liści, 
Nie uiści, nie uiści.