Grande Valse Brillante - Janusz Radek

Ja wódkę za wódką w bufecie... 
Oczami po sali drewnianej i serce mi wali 
Czy pamiętasz? 
Orkiestra powoli dogasa, przycicha 
Powiada, że zaraz 

Czy pamiętasz, jak z tobą 
Już znalazł mój wzrok twoje oczy 
Już idę po drodze zamroczy 
Już zaraz za chwilę... 
Czy pamiętasz, jak z tobą tańczyłem?... 

Podchodzę na palcach i naraz nad głową 
Grzmotnęło do walca 
Porywam na życie i śmierć 
Do tańca Grande Valse Brillante 

Czy pamiętasz, jak z tobą tańczyłem walca? 
Z Panną, Madonną, legendą tych lat 
Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca? 
Świat, co w ramiona mi wpadł 

Wylękniony bluźnierca dotulałem do serca 
W utajeniu kwitnące te dwie 
Unoszone gorące, unisono drżące 
Jak ty cała, w domysłach i mgle... 

I tych dwoje nad dwiema, 
Co też są, lecz ich nie ma 
Bo rzęsami zakryte wciąż zakryte, i w dół 
Jakby tam właśnie były i błękitem pieściły 
Jedno tę, drugie tę, pół na pół. 

Gdy przez sufit przetaczam 
Nosem gwiazdy zahaczam 
Gdy po ziemi młynkuję, 
To udaję siłacza 
Wątłe mięśnie naprężam, 
Pierś cherlawą wytężam 
Będziesz miała atletę i huzara za męża. 

Czy pamiętasz, jak z tobą tańczyłem walca? 
Z Panną, Madonną, legendą tych lat 
Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca? 
Świat, co w ramiona mi wpadł 

Wylękniony bluźnierca dotulałem do serca 
W utajeniu kwitnące te dwie 
Unoszone gorące, unisono drżące 
Jak ty cała, w domysłach i mgle... 

I tych dwoje nad dwiema, 
Co też są, lecz ich nie ma 
Bo rzęsami zakryte wciąż zakryte, i w dół 
Jakby tam właśnie były i błękitem pieściły 
Jedno tę, drugie tę, pół na pół. 

A tu noga ugrzęzła, 
Drzazga w bucie uwięzła 
Bo ma dziurę w podeszwie 
Twój pretendent na męża 
Ale szarpnę się, wyrwę 
I już wolny, odeszło 
I walcuję, szurając odwiniętą podeszwą 

Czy pamiętasz, jak z tobą tańczyłem walca? 
Z Panną, Madonną, legendą tych lat 
Czy pamiętasz, jak ruszył świat do tańca? 
Świat, co w ramiona mi wpadł 

Wylękniony bluźnierca dotulałem do serca 
W utajeniu kwitnące te dwie 
Unoszone gorące, unisono drżące 
Jak ty cała, w domysłach i mgle... 

I tych dwoje nad dwiema, 
Co też są, lecz ich nie ma 
Bo rzęsami zakryte wciąż zakryte, i w dół 
Jakby tam właśnie były i błękitem pieściły 
Jedno tę, drugie tę, pół na pół.