Nocne ćmy - De Mono

Noc gaszę świecą, 
Tańczący w jej blasku cień, 
Kolejna kawa, 
Nie mogę spać, 
Radio coś bredzi, 
Wychodzę... Sam nie wiem gdzie. 

Skłębione chmury, 
Skrywają poświatę gwiazd. 
W zepsutej rynnie chlupocze deszcz, 
Ostatni tramwaj, 
Płynący pośród światła lamp. 

Jak ćma, jak wielka ćma... 

W półcieniu bramy, jak wczoraj, 
Dostrzegam ją, 
Jak zwykle sama, 
Ubrana w mrok, 
Sylwetka w deszczu, 
Kontur wtopiony w noc. 

Jak ćma, jak cicha ćma... 

Wzlatujemy miękko w noc, 
Wciąż samotni, samotni w ciąż, 
Cicho jak ćmy, jak na wietrze liść. 

Roztańczone w szarej mgle, 
Pośród cieni sylwetki dwie, 
Zwiewne jak mgła, jak cichy szept. 
Noc tonie w deszczu, 
Płaczące korony drzew, 
Horyzont z trudem dźwiga czerń, 
Można tak chodzić, 
Można tak mażyć aż po kres. 

W półcieniu bramy, 
Ostrożny, pośpeszny szept, 
Pójdziemy razem poprzez mgłę, 
Tramwaj już czeka, 
Popłyniemy w nim przez deszcz. 

Jak ćmy, lekko jak ćmy... 

Wzlatujemy miękko w noc, 
Wciąż samotni, samotni w ciąż, 
Cicho jak ćmy, jak na wietrze liść. 

Roztańczone w szarej mgle, 
Pośród cieni sylwetki dwie, 
Zwiewne jak mgła, jak cichy szept. 

Dotykiem czułym jak kot, 
Ufny, bezpieczny mrok, 
Nieśmiało podaję klucz, 
Do twoich ust. 

Wzlatujemy miękko w noc, 
Wciąż samotni, samotni w ciąż, 
Cicho jak ćmy, jak na wietrze liść. 

Roztańczone w szarej mgle, 
Pośród cieni sylwetki dwie, 
Zwiewne jak mgła, jak cichy szept. 
Jak ćma, jak cicha ćma...