Podeptane kwiaty - Michał Bajor

Hmm... mmmmmmmmmm... 
Hmm... mmmmmmmm... 

Biegłem jakby wśród mgły, 
młodość śniła mi sny, 
które znikać nie chciały o brzasku. 
Łatwy każdy był szczyt, 
gdy wierzyło się w mit, 
szybkiej sławy pieniędzy oklasków. 

Ziemia rwała spod stóp, 
Z Diabłem brało się ślub, 
Byle krótszą prowadzić chciał drogą. 
W skroniach tętnił puls krwi 
Aż zmęczyłem się i przystanąłem 
A wokół nikogo... 

A za mną bezmyślnie podeptane kwiaty, 
Cichy smutek ciepłych odtrąconych rąk. 
Szklanki niedopitej w pośpiechu herbaty, 
Uśmiech roztrzaskany o mój zimny wzrok. 

A za mną zgaszone ciepłe jasne twarze, 
Kilka zbyt pochopnie zatrzaśniętych drzwi, 
Ledwie kątem oka muśnięte pejzaże, 
W których tyle wierszy niespełnionych śpi. 

Hmm... mmmmmmmmmm... 
Hmm... mmmmmmmmmm... 
Hmm... mmmmmmmmmm... 
Hmm... mmmmmmmm... 

Tak się skończył mój trans, 
a dziś żal mi tych szans, 
które życie znosiło mi w darze. 
Kiedy głuchot braw, 
Miałem centrum swych spraw, 
Jakby w innym zupełnie wymiarze. 

Teraz uczę się znów, 
czułych gestów i snów, 
Znoszę świeże bukiety do domu. 
I gdzieś w sercu na dnie, 
cień nadziei mam że... 
może będzie potrzebne to komuś... 
Hmm... mmmmmmmmmm... 
Hmm... mmmmmmmmmm...