Autobiografia - Perfect

Miałem dziesięć lat 
Gdy usłyszał o nim świat 
W mej piwnicy był nasz klub 
Kumpel radio zniosł 
Usłyszałem "Blue Suede Shoes" 
I nie mogłem w nocy spać 

Wiatr odnowy wiał 
Darowano reszty kar 
Znów się można było śmiać 
W kawiarniany gwar 
Jak tornado jazz sie wdarł 
I ja też chciałem grac 

Ojciec, Bóg wie gdzie 
Martenowski stawiał piec 
Mnie paznokieć z palca zszedł 
Z gryfu został wiór 
Grałem milion różnych bzdur 
I poznałem, co to seks 

Pocztówkowy szał 
Każdy z nas ich pięćset miał 
Zamiast nowej pary jeans 
A w sobotnią noc 
Był "Luxemburg", chata, szkło 
Jakże się, chciało żyć 

Było nas trzech 
W każdym z nas inna krew 
Ale jeden przyświecał nam cel 
Za kilka lat, mieć u stop cały świat 
Wszystkiego w bród 

Alpagi łyk i dyskusje po świt 
Niecierpliwy w nas wciskał się duch 
Ktoś dostał w nos 
To popłakał się ktoś 
Coś działo się 
Poróżniła nas 
Za jej Poli Raksy twarz 
Każdy by się zabić dał 
W pewną letnią noc 
Gdzieś na dach wyniosłem koc 
I dostałem to, com chciał 

Powiedziała mi 
Że kłopoty mogą być 
Ja jej, że egzamin mam 
Odkręciła gaz 
Nie zapukał nikt na czas 
Znów, jak pies, byłem sam 

Stu różnych ról 
Czym ugasić mój ból 
Nauczyło mnie życie, jak nikt 
W wyrku na wznak 
Przechrapałem swój czas 
Najlepszy czas 

W knajpie, dla braw 
Klezmer kazał mi grać 
Takie rzeczy, że jeszcze mi wstyd 
Pewnego dnia zrozumiałem, że ja 
Nie umiem nic 

Słuchaj mnie tam, 
Pokonałem się sam 
Oto wyśnił się wielki mój sen 
Tysięczny tłum 
Spija słowa z mych ust 
Kochają mnie 

W hotelu fan mówi: na taśmie mam 
To, jak w gardłach im rodzi się śpiew 
Otwieram drzwi i nie mówię już nic 
Do czterech ścian