Łykając twoje łzy - Kobra

Milczy jak kamień, 
Imię twe na ustach. 
Ułomna nasza pamięć, 
Do połowy pusta, 
Jak butelka wina, 
Marzeniem zaklęta. 
Dalej mnie wspominasz, 
Już mnie nie pamiętasz. 

Tyle było innych, 
W nich szukałem ciebie. 
Wśród głupich i niewinnych, 
Gdzie jesteś tego nie wiem. 
Smutkiem się zaczyna, 
Samotność ma przeklęta. 
Dalej mnie wspominasz, 
Już mnie nie pamiętasz. 

Choć i uchyl okno szczęścia 
I wpuść żeglarza mroku, 
W samotność swoich drzwi. 

Bo kto, bo kto by tego nie chciał, 
Odnaleźć w końcu spokój, 
Łykając twoje łzy. 
Lśniące twoje oczy, 

Widziałem na ekranie. 
Jak mogłem cię przeoczyć, 
Nie wiedząc co się stanie. 

Wiem teraz jak wyglądasz, 
I chociaż jestem na dnie, 
Nikt cię tak nie pożąda, 
I nikt cię tak nie pragnie. 

Choć i uchyl okno szczęścia 
I wpuść żeglarza mroku, 
W samotność swoich drzwi. 

Bo kto, bo kto by tego nie chciał, 
Odnaleźć w końcu spokój, 
Łykając twoje łzy. 

Choć i uchyl okno szczęścia 
I wpuść żeglarza mroku, 
W samotność swoich drzwi. 

Bo kto, bo kto by tego nie chciał, 
Odnaleźć w końcu spokój, 
Łykając twoje łzy. 
Łykając twoje łzy.