Beata z Albatrosa (new version) - Janusz Laskowski

Siedem dziewcząt z Albatrosa, 
Tyś jedyna. 
Dziś pozostał mi po Tobie smutek, żal. 
Miałaś wtedy siedemnaście lat, dziewczyno, 
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię. 

A na imię miałaś właśnie Beata. 
Piękne imię, musisz przyznać miła ma. 
Zabierałem ją co dzień na fregatę, 
By miłością swą upajała mnie. 

Minął dzionek, 
Słońce zaszło za jeziorem. 
I fregaty kontur ukrył się za mgłą. 
Na fregacie byliśmy wciąż sami, 
A na brzegu ktoś nucił piosnkę tę. 

Już od dawna Ciebie nie widziałem, 
Tak mi smutno jest bez Ciebie, tak mi źle. 
Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy, 
W Augustowie nad Neckiem w białe dnie. 

Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną, 
I na zawsze schowam w sercu je. 
Jestem Beatko zakochany, 
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się. 

Jestem Beatko zakochany, 
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się.