Radio (Country) - Lonstar & The Country Family

Nie budzę cię bo jeszcze noc, 
Wstaję i robię sam śniadanie. 
Spoglądam jeszcze na twój sen, 
Wychodzę cicho i zamykam drzwi. 

Przejadę pewnie dwieście mil, 
Zanim ty o siódmej wstaniesz. 
I znajdziesz moją kartkę, 
I słowa: „Będę w domu za dwa dni”. 

Za kółkiem siadam, włączam gaz, 
Dwadzieścia ton wytaczam znów na szosę. 
Przede mną jazdy cały dzień, 
A tobie coś miłego niech się śni. 

W tym małym radiu szukam fal, 
Spikera z dobrze znanym głosem. 
I stary Willy Nelson znowu śpiewa mi. 

Parę słów, parę nut, 
A całe serce chłonie. 
Takie proste rymy, 
A w oku staje łza. 

Ten stary Willy znów 
Śpiewa właśnie o mnie, 
I tylko nie wiem skąd 
Mój los tak dobrze zna. 
Na lunch jadałem własny głód, 
Spaliny popijałem CocaColą. 
Przewiozłem chyba z milion ton, 
A szosę lepiej znam niż własny dom. 

I nie wiem czy wytrzymałbym 
Te wszystkie kraksy i patrole, 
Bez radia i tych słów 
Co o nas dwojgu są. 

Parę słów, parę nut, 
A całe serce chłonie. 
Takie proste rymy, 
A w oku staje łza. 

Ten stary Willy znów 
Śpiewa właśnie o mnie, 
I tylko nie wiem skąd 
Mój los tak dobrze zna. 

Parę słów, parę nut, 
A całe serce chłonie. 
Takie proste rymy, 
A w oku staje łza. 

Ten stary Willy znów 
Śpiewa właśnie o mnie, 
I tylko nie wiem skąd 
Mój los tak dobrze zna.