Stanyłaś naprzeciw mnie Tak piękno jak anioł, Którego żech downij Nie roz już widzioł we śnie, Łod teroz to ty, właśnie ty, Łostałaś mą panią, Jo na skrzydłach miłości Łod dziś poniesa cię. Złociste łobrączki dwie, Co nom na palcach już świycą się, Splotły dziś we warkocz nos I jak wstążka ze złota nom som, Choćby we znaki nasz los Doł nom się nieźle nie jedyn roz. Jo wesprza ciebie, ty mnie, No bo łatwiej we dwóch życie przejść. Stanyłaś naprzeciw mnie Cudowno królewno, Łorkiestra nos weselnym marszym Zaproszo na bal, Ślubnum karetom roszylimśmy W przyszłość niepewną, Jo w niewola łoddowom ci dziś Cołki mój świat. Złociste łobrączki dwie, Co nom na palcach już świycą się, Splotły dziś we warkocz nos I jak wstążka ze złota nom som, Choćby we znaki nasz los Doł nom się nieźle nie jedyn roz. Jo wesprza ciebie, ty mnie, No bo łatwiej we dwóch życie przejść. Złociste łobrączki dwie, Co nom na palcach już świycą się, Splotły dziś we warkocz nos I jak wstążka ze złota nom som, Choćby we znaki nasz los Doł nom się nieźle nie jedyn roz. Jo wesprza ciebie, ty mnie, No bo łatwiej we dwóch życie przejść. Jo wesprza ciebie, ty mnie, No bo łatwiej we dwóch życie przejść.