Gdy się łączą ręce dwie w imię Boże. Przed ołtarzem w uroczystym blasku świec, Wtedy zwykła ludzka miłość jest potęgą, Bo miłością tylko wielką splata się. Kiedy łączysz serca dwa w imię Twoje? I związujesz między nimi mocną nić. Błogosławisz swoim dzieciom na wędrówkę, Pokazujesz, co to znaczy umieć żyć. Pójdą odtąd uśmiechnięci w imię Twoje, Zawsze razem przy nim Ona przy niej On. Twoja łaska szlak im będzie wyznaczała I obroni od drapieżnych świata szpon. Teraz idźcie uśmiechnięci w imię Boże, Pamiętajcie dzień, dzisiejszy, bo od dziś; Wasze ręce będzie trzymał sam Bóg Ojciec, Jego słowa, jego prawda, jego myśl. Teraz idźcie uśmiechnięci w imię Boże, Pamiętajcie dzień, dzisiejszy, bo od dziś; Wasze ręce będzie trzymał sam Bóg Ojciec, Jego słowa, jego prawda, jego myśl.