Ta melancholia - Krystyna Prońko

U schyłku dnia spada na świat, 
Mgła zwiewna jak pajęczyna. 
Ukrywam twarz i czekam, 
Aż minie godzina zła. 

To, czego chcę nie ważne jest, 
Tą porą szarą jak pokój, 
Płynie do gwiazd, przysłania czas. 
Ta melancholia ma. 

Ach, czemu ja się tak smucę, 
Ach, czemu w diabły nie rzucę. 
Tego wszystkiego, byle, jakiego, 
Od siebie warto też uciec. 

Narzucam płaszcz i myślę masz, 
Masz dzisiaj chęć poplotkować. 
Może by tak do kogoś wpaść, 
Wariatkę zagrać raz. 
Ach, czemu ja się tak smucę, 
Ach, czemu w diabły nie rzucę. 
Tego wszystkiego, byle, jakiego, 
Od siebie warto też uciec. 

Niezła to myśl na kawy łyk, 
Do kogoś wdepnąć bliskiego. 
Może czyjś wzrok, adres i głos, 
Ma melancholia ta. 
Może czyjś wzrok, adres i głos, 
Ma melancholia ta.