We wtorek po sezonie - Wołosatki

Złotym kobiercem wymoszczone góry, 
Jesień w dolinę przyszła dziś nad ranem. 
Buki czerwienią zabarwiły chmury, 
Z latem się złotym właśnie pożegnałem. 

We wtorek w schronisku po sezonie, 
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość. 
Za oknem plucha, kubek parzy dłonie 
I tej herbaty i tych gór mam dość. 

We wtorek w schronisku po sezonie, 
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość. 
Za oknem plucha, kubek parzy dłonie 
I tej herbaty i tych gór mam dość. 

Szaruga niebo powoli zasnuwa, 
Wiatr już gałęzie pootrząsał z liści. 
Pod wiatr, pod górę znowu sam zasuwam, 
Może w schronisku, spotkam kogoś z bliskich. 

We wtorek w schronisku po sezonie, 
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość. 
Za oknem plucha, kubek parzy dłonie 
I tej herbaty i tych gór mam dość. 

Ludzie tak wiele spraw muszą załatwić, 
A czas sobie płynie wolno "panta rei". 
Do siebie tylko już nie umiem trafić, 
Kochać, to więcej z siebie dać, czy mniej? 

We wtorek w schronisku po sezonie, 
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość. 
Za oknem plucha, kubek parzy dłonie 
I tej herbaty i tych gór mam dość. 

We wtorek w schronisku po sezonie, 
W doliny wczoraj zszedł ostatni gość. 
Za oknem plucha, kubek parzy dłonie 
I tej herbaty i tych gór mam dość.