Być w niebie - Jacek F.K.

Uuuu… 

Być w niebie, być w niebie, 
To spojrzeć wprost w twoje oczy 
I ujrzeć w nich siebie 
Piękniejszym niż się jest. 

Do czego, do czego 
Wędruje sen mój po nocy? 
Z błagalną modlitwą, 
Żarliwą, aż do łez. 

Błądzi duch, tam gdzie chce 
Nie powstrzymam go już nie, 
Jak pies wierny u twych drzwi 
Będzie tkwić. 
Ścierpi deszcz, ścierpi mróz 
Byle blisko twoich ust, 
Póki będzie o nich śnić, 
Warto żyć. 

Być w niebie, być w niebie, 
To wtulić twarz w twoje włosy, 
I chłonąc ich zapach, 
Potężnym być jak Bóg. 

Ja nie wiem, ja nie wiem, 
Gdzie mogą rzucić mnie losy, 
Lecz będę ze świata, 
Powracał na twój próg. 

Błądzi duch, tam gdzie chce 
Nie powstrzymam go już nie, 
Jak pies wierny u twych drzwi 
Będzie tkwić. 
Ścierpi deszcz, ścierpi mróz 
Byle blisko twoich ust, 
Póki będzie o nich śnić, 
Warto żyć. 

Miłość, smutek, kiedy jest. 
Pustka, gdy jej brak. 
Życie, słone z nią od łez. 
Bez niej traci smak... 

Błądzi duch, tam gdzie chce 
Nie powstrzymam go już nie, 
Jak pies wierny u twych drzwi 
Będzie tkwić. 
Ścierpi deszcz, ścierpi mróz 
Byle blisko twoich ust, 
Póki będzie o nich śnić, 
Warto żyć.