Radość najpiękniejszych lat (wersja longplayowa) - Anna Jantar

To już przedmieścia gorzki smak, 
Autobus rusza w krótki rejs.. 
Zdyszana biegnę z żartu w żart, 
Z podróży w podróż, 
Z wiersza w wiersz. 

I kocham, pragnę, tracę tak, 
Jak by się chwilą stawał rok, 
Jak gdyby świat, 
Wymykał mi się z rąk. 

To, co mam, 
To radość najpiękniejszych lat; 
To, co mam, to serce, 
Które jeszcze na wszystko stać. 
To, co mam, to młodość, 
Której nie potrafię kryć, 
To wiara, że naprawdę 
Umiem żyć, umiem żyć. 

Już jesień i latawców klucz, 
A w kinach tyle pustych miejsc. 
Z niedawnych zdarzeń ścieram kurz, 
Babiego lata wątłą sieć. 

Jestem wiatrem, śpiewam wiatr, 
Jestem łąką, trawy źdźbłem. 
Jak biały jacht, 
W nieznany płynę dzień. 

To, co mam, 
To radość najpiękniejszych lat; 
To, co mam, to serce, 
Które jeszcze na wszystko stać. 
To, co mam, to młodość, 
Której nie potrafię kryć, 
To wiara, że naprawdę 
Umiem żyć, umiem żyć. 

To, co mam, 
To radość najpiękniejszych lat; 
To, co mam, to serce, 
Które jeszcze na wszystko stać. 
To, co mam, to młodość, 
Której nie potrafię kryć, 
To wiara, że naprawdę 
Umiem żyć, umiem żyć.