Podwórkowi grajkowie - Stasiek Wielanek & Kapela Warszawska

Czasem duszę chwyta żal, 
Tęskni za czymś, co już było. 
Wzrokiem gonisz w szarą dal, 
Choć wiesz, wszystko się skończyło. 

Tłumisz serca swego jęk, 
Przez ból uśmiechasz się. 
A wtem zabrzmi 
Słodki skrzypiec dźwięk, 
Czar melodii znów upaja cię. 

To podwórkowi grajkowie 
Wyciskają z oczu łzy. 
To podwórkowi grajkowie 
Przywracają dawne dni. 
Płaczą rzewnie skrzypce i skarżą się, 
Tak ciężko ci i źle. 

To podwórkowi grajkowie 
Zabawiają, co dzień nas. 
To podwórkowi grajkowie 
Szerzą humor pośród nas. 
Żywiołowy fokstrot rozweseli cię, 
Gdy tylko będzie ci smutno i źle. 

Popiół zapomnienie da, 
Bajka czarem cię otoczy, 
We śnie tak żałośnie łka. 
Zakochane twoje oczy. 

Batiuszka ty nie smuć się, 
Siemieczki Katia chce. 
Nie bądź w tańcu 
Taki zimny drań, 
Spróbuj zdobyć serce, jednej z pań. 

To podwórkowi grajkowie 
Wyciskają z oczu łzy. 
To podwórkowi grajkowie 
Przywracają dawne dni. 
Płaczą rzewnie skrzypce i skarżą się, 
Tak ciężko ci i źle. 

To podwórkowi grajkowie 
Zabawiają, co dzień nas. 
To podwórkowi grajkowie 
Szerzą humor pośród nas. 
Żywiołowy fokstrot rozweseli cię, 
Gdy tylko będzie ci smutno i źle.