Cztery łapy (Pankracy) - Zygmunt Kęstowicz & Hubert Antoszewski

Poprzez miedze, poprzez łąki, 
Poprzez leśne ścieżki wąskie. 
Cztery łapy psa unoszą w świat. 
Łapy, łapy cztery łapy, 
A na łapach pies kudłaty. 
Kto dogoni psa? Kto dogoni psa? 
Może ty? Może ty? Może jednak ja. 

Kiedy biegnie 
Z rozwichrzoną psią czupryną, 
Nos przy ziemi jak tropiciel, 
Nisko niesie. 
O odwadze przypomina 
Groźną miną i ogonem 
W cztery strony świata macha. 

Poprzez miedze, poprzez łąki, 
Poprzez leśne ścieżki wąskie. 
Cztery łapy psa unoszą w świat, 
Łapy, łapy cztery łapy, 
A na łapach pies kudłaty. 
Kto dogoni psa? Kto dogoni psa? 
Może ty? Może ty? Może jednak ja. 

Świat otwiera przed nim 
Swoje tajemnice, 
Jak szkatułkę pełną 
Skarbów czarodziejskich. 

W blasku słońca 
Opowiada swe przygody 
I zaprasza na wędrówkę 
Gdzieś w nieznane. 

Poprzez miedze, poprzez łąki, 
Poprzez leśne ścieżki wąskie, 
Cztery łapy psa unoszą w świat. 
Łapy, łapy cztery łapy, 
A na łapach pies kudłaty. 
Kto dogoni psa? Kto dogoni psa? 
Może ty? Może ty? Może jednak ja. 

Po wyprawie głowa pełna 
Nowych wrażeń, 
Przed oczami świat 
W stu barwach malowany. 
W uszach szumi jeszcze raz 
Wspomnienie lata 
I namawia na kolejne wędrowanie. 

Poprzez miedze, poprzez łąki, 
Poprzez leśne ścieżki wąskie, 
Cztery łapy psa unoszą w świat. 
Łapy, łapy cztery łapy, 
A na łapach pies kudłaty. 
Kto dogoni psa? Kto dogoni psa? 
Może ty? Może ty? Może jednak ja.